Meropitopik

Του Δημήτρη Πετρόπουλου:  Ήταν η γειτονιά μας εκείνα τα χρόνια, ο κόσμος μας όλος!  Εκείνα τα χρόνια, μιλάμε για την δεκαετία του 1950, όταν λέγαμε ‘’ η Γειτονιά μας’’, δεν εννοούσαμε μόνο τον τόπο, αλλά και τη μάζωξη των γειτόνων, είχε δηλαδή και κοινωνική έννοια. Στην αγορά ήταν τα καταστήματα, τα καφενεία, ο κόσμος που πέρναγε, αλλά πίσω από τα χτήρια της αγοράς σχηματίζονταν οι κοινωνικές γειτονιές. Το μέρος της συγκέντρωσης ήταν ένα διαλεγμένο μέρος που έπρεπε να έχει απλοχωριά και να είναι προφυλαγμένο από τον αέρα. Τ’ απογεύματα, από τον Μάη μέχρι πέρα τον Σεμπτέβρη, σχεδόν καθημερινά, οι γυναίκες που δεν μπορούσαν βέβαια να πάνε στό καφενείο, μαζεύονταν εκεί. Μία έφερνε την κοντή καρεκλίτσα της, άλλη έφερνε σκαμνάκι ή καμιά φορά μερικές κάθονταν και επάνω σε επίπεδες πέτρες που με τον καιρό είχαν αποθέσει εκεί. Γεμάτο γειτονιές το χωριό μας, στου Μούστα , στο Σπανοχώρι, στου Τσαούση , στην Αλλαγή. Ά ν πέρναγες από ξένη γειτονιά, όλοι σε χαιρετούσαν και μόλις προσπέρναγες

Το μισογκρεμισμένο πατρικό της Μαρίας Κάλλας θα ανορθωθεί και πάλι στο Νεοχώρι Μεσσηνίας. Τα ερείπια από τους τοίχους της οικίας των Καλογεροπουλαίων, εκεί που τελειώνει το ποτάμι της Μαυροζούμενας, δεν αντέχουν άλλους σεισμούς και θεομηνίες. Κάποιοι γέροντες που είναι εν ζωή θυμούνται ακόμη τη μικρή Μαρία να παίζει στον ανθισμένο κήπο που τώρα είναι πνιγμένος από τα αγριόχορτα, λίγο προτού οι γονείς της -ο φαρμακοποιός του Μελιγαλά Γιώργος Καλογερόπουλος και η μητέρα της Ευαγγελία Δημητριάδη- φύγουν μετανάστες στην Αμερική. Το οίκημα έφτασε να ρημάξει από την ασυνεννοησία των κληρονόμων και την κρατική αδιαφορία, που χρόνια τώρα δεν μπορούσαν να τα βρουν. Ωσπου έριξαν νερό στο κρασί τους η Σωτηρία Καλογερόπουλου -σύζυγος του αδελφού του πατέρα της Μαρίας Κάλλας- και η κόρη της Παπαϊωάννου Βασιλική, που δέχτηκαν την προσφορά του πρώην δήμου Μελιγαλά και πούλησαν το μισογκρεμισμένο σπίτι και το οικόπεδο, έναντι 100.000 ευρώ. Και τώρα, πέτρα στην πέτρα θα ανοικοδομηθεί εκ βάθρων για