Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2010

ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Εικόνα
Ένα σπάνιο λαογραφικό θησαυρό, αλλά και γλωσσολογικό, δημοσιεύουμε παρακάτω. Πρόκειται για μια καταγραφή παραμυθιών από διάφορα μέρη της Μεσσηνίας, χαρακτηριστικό δήγμα της γλώσσας των Μεσσηνίων του 19ου αιώνα. Η παρακάτω καταγραφή εκ του στόματος χωρικών, τελείως ή σχεδόν αγράμματων, περιέχει αφηγήσεις παραμυθιών σε συνεχές λόγο. Αυτά προέρχονται από τις περιοχές Ανδρούσας, Κορομηλιάς, Τρικόρφου, Πελεκανάδας, Μαγγανιακού, Λογγά, Παππουλίου, Κοκκίνου, Σιδηροκάστρου, Κοπανίτσης και Σαπρικίου. Έτσι κι αλλιώς όμως, πιστεύουμε, ότι τα άγνωστα ή ξεχασμένα παλιά παραμύθια του τόπου μας συνεχίζουν να ασκούν μια μεγάλη γοητεία! Διαβάστε τις αφηγήσεις από τους παρακάτω συνδέσμους Το έξυμνο παιδί (ΣιδηρόκαστροΤριφυλίας) καθ’ υπαγόρευση Παναγιώτας Θεοδωροπούλου γεννηθείσα το 1881 Τι έπαθ’ ένας κακός παππάς (Κοπάνιτσα Τριφυλίας) Καθ’ υπαγόρευση Ελένης Γαλάνη γεννηθείσα το 1858 Η αλήθεια και το ψέμα (Λογγά Πυλίας) Καθ’ υπαγόρευση Μάρθας Ν. Πετροπούλου γεννηθείς το 1857 Ο κουμπάρος του φτω

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ (1821 - 1920)

Εικόνα
Το να φέρει κανείς στην επιφάνεια όλα τα έντυπα (εφημερίδες, περιοδικά και ημερολόγια) που είδαν το φως στην Καλαμάτα από το 1821 μέχρι το 1930, δεν είναι πράγμα εύκολο. Έστω και αν αυτός που επιχειρεί να ασχοληθεί με αυτό το θέμα, πρόκειται απλώς να αναφέρει τους τίτλους τους. Οι λίγες ιδιωτικές βιβλιοθήκες των παλιών αρχοντικών οικογενειών της Καλαμάτας εξαφανίστηκαν μαζί με τους κυρίους τους, συχνά πέφτοντας σε χέρια ανίδεων ανθρώπων που τις κατέστρεψαν. Μέχρι και 1935 που άρχισε τη λειτουργία της η Λαϊκή μας βιβλιοθήκη δεν υπήρχε στην Καλαμάτα καμία δημόσια ή δημοτική βιβλιοθήκη που θα συγκέντρωνε συστηματικά των πλούτο αυτό και θα τον διατηρούσε. Στη βιβλιοθήκη της βουλής πολύ λίγα φύλλα υπάρχουν μερικών από τα Καλαματιανά έντυπα και ελάχιστα στην Εθνική. Δεν θα ήταν ακριβή εάν υποστηρίζαμε ότι μόνο τα παρακάτω έντυπα είδαν το φως στον τόπο μας, και είναι πιθανόν ότι τουλάχιστον μια δεκάδα ακόμη τέτοιων πρέπει να είχε εκδοθεί στην Καλαμάτα. «Σάλπιγξ Ελληνική»: Σε ένα σημείο συμ